Adil Bir Akşam

Ben doğduğumda
Çocukları delirmesin diye anneler
Hasan dağıttılar.
O kadar çok baktım ki uzağa
Öldüğüme inanmadılar.

Bir gün dünyanın sonunda oturdum
Aklım bir kuş kadar hafifti seni uçurdum
Tahtadan bir at geldi
Penceredeki henüz sevilmiş bir ağaçtan
Kanser aklıma da yayıldı
Kaçtım, cennetten de böyle kaçmıştım.